Amanita citrina
muchomor cytrynowy
Występowanie: VIII-X
Trujący
Amanita citrina Pers., Tent. disp. meth. fung. (Lipsiae): 70 (1797)
Kapelusz: średnicy 5-10 cm, blado cytrynowożółty, czasem żółtozielonkawy lub słomkowożółtawy. Brzeg gładki, bez prążków lub słabo prążkowany. Na powierzchni znajdują się nieliczne, nieregularnie rozmieszczone, łatki różnej wielkości.
Hymenofor: blaszki początkowo białawe, później bladożółtawe, gęsto ustawione, przy trzonie wolne.
Trzon: białawy lub bladożółtawy, gładki. Pochwa zwykle krótka, jej brzeg jest mniej więcej równy, słabo porozrywany.
Miąższ: biały, niezmienny, kruchy, o smaku łagodnym i zapachu surowych ziemniaków.
Wysyp zarodników: biały.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 8-10 x 7-9 μm, okrągławe.
Środowisko: pojawia się zarówno w lasach liściastych jak i iglastych, często na terenach piaszczystych.
Uwagi: gatunek ten jest pospolity.
Synonimy:
Amanita bulbosa Pers., Syn. meth. fung. (Göttingen) 2: 250 (1801)
Amanita mappa (Batsch) Bertill., in Dechambre, Dict. Encyclop. Sci. Medic. 13: 500 (1866)
Literatura:
B. Gumińska, W. Wojewoda, 1985, Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL, Warszawa
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Poland
H. Knudsen, J. Vesterholt , Funga Nordica Nordsvamp. Copenhagen 2008
Opracowanie: Waldemar Czerniawski