Amanita gemmata
muchomor narcyzowy
Występowanie: V-X
Trujący
Amanita gemmata (Fr.) Bertill., Essai Crypt. Exot. (Paris) 3: 496 (1866)
Kapelusz: średnicy 4-10 cm, żółty lub ochrowożółty, z wiekiem jaśniejący, pokryty na powierzchni, czasami licznymi, białawymi łatkami różnej wielkości (rzadziej łatek brak). Brzeg kapelusza jest silnie prążkowany.
Hymenofor: blaszki białe, gęsto ustawione, przy trzonie wolne.
Trzon: białawy, do 10 cm wysokości, często pokryty białymi, odstającymi łuseczkami. Pierścień wyraźny tylko u młodych okazów, u starszych zanikający. Brak wyraźnej pochwy, resztki jej otaczają nasadę bulwy i przyjmują kształt krótkiego, postrzępionego wałeczka.
Miąższ: biały, o łagodnym smaku i słabym zapachu.
Wysyp zarodników: biały.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 10-12 x 6-8 μm, elipsoidalne, gładkie.
Środowisko: pojawia się w suchych, jasnych lasach iglastych i liściastych.
Uwagi: gatunek ten jest spotykany w całej Polsce.
Synonimy:
Amanita godeyi Gillet, Hyménomycètes (Alençon) 1: 51 (1874) [1878]
Amanita junquillea Quél., Bull. Soc. bot. Fr. 23: 324 (1876)
Amanita adnata (Sacc.) Sacc., Syll. fung. (Abellini) 23: 5 (1925)
Amanita amici Gillet, (1884)
Literatura:
B. Gumińska, W. Wojewoda, 1985, Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL, Warszawa
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Poland
H. Knudsen, J. Vesterholt, Funga Nordica Nordsvamp. Copenhagen 2008
Opracowanie: Waldemar Czerniawski