Amanita muscaria
muchomor czerwony
Występowanie: VIII-X
Trujący
Amanita muscaria (L.) Lam., Encycl. Méth. Bot. (Paris) 1(1): 111 (1783)
Kapelusz: średnicy do 20 cm, koloru od żółtopomarańczowego do czerwonego, na brzegu gładki lub prążkowany, pokryty dość regularnie rozmieszczonymi, drobnymi, białymi łatkami (rzadziej kapelusz jest pozbawiony łatek).
Hymenofor: blaszki od białawych do bladożółtawych, gęste, przy trzonie wolne.
Trzon: do 20 cm długości, biały lub żółtawy, z białym lub białożółtym pierścieniem. Podstawa trzonu bez wyraźnej pochwy, otoczona wałeczkowatymi zgrubieniami.
Miąższ: biały, pod skórką kapelusza żółtopomarańczowy, kruchy, niezmienny, o łagodnym smaku i bez zapachu.
Wysyp zarodników: biały.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 9-11 x 6-9 μm, szerokoelipsoidalne.
Środowisko: bardzo pospolity gatunek, pojawia się od lata do późnej jesieni..
Uwagi: gatunek ten jest pospolity.
Synonimy:
Amanita aureola (Kalchbr.) Sacc., Syll. fung. (Abellini) 5: 12 (1887)
Amanita circinnata Gray, Nat. Arr. Brit. Pl. (London) 1: 600 (1821)
Amanita formosa Gonn. & Rabenh., Myc. Europ. (Dresden): tab. 10, fig. 2 (1869)
Literatura:
B. Gumińska, W. Wojewoda, 1985, Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL, Warszawa
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Poland
H. Knudsen, J. Vesterholt, Funga Nordica Nordsvamp. Copenhagen 2008
Opracowanie: Waldemar Czerniawski