Conocybe apala
stożkówka delikatna
Występowanie: VII-XI
Niejadalny
Conocybe apala (Fr.) Arnolds, Persoonia 18(2): 225 (2003)
Kapelusz: średnicy 2-6 cm, półkulisty, dzwonowaty lub szeroko wypukły, czasem z garbkiem, prążkowany jedynie na marginesie, bladobrązowawy do rdzawoochrowego, mocno higrofaniczny, szybko blaknie do prawie białego.
Hymenofor: blaszki gęste.
Trzon: 6-14 x 0,2-0,6 cm, rozszerzający się przy podstawie, początkowo (długo) biały, z wiekiem jasnosłomkowy.
Wysyp zarodników: żółty lub ochrowy.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 11-13,5 x 6,5-7,5(-8) μm, elipsoidalne, z porą rostkową do 2,5 μm, grubościenne. Cheilocystydy z główką do 3-5 μm.
Środowisko: pojawia się w trawiastej ściółce, w lasach lub na łąkach, również pośród trocin.
Uwagi: gatunek rzadki.
Synonimy:
Agaricus apalus Fr., Observ. mycol. (Havniae) 2: 142 (1818)
Agaricus sphaerobasis H. Post ex Fr., Monogr. Hymenomyc. Suec. (Upsaliae) 2(2): 303 (1863)
Agaricus tener With., Bot. arr. Brit. pl., Edn 2 (London) 3: 359 (1792)
Bolbitius albipes G.H. Otth, Mitt. naturf. Ges. Bern 711-744: 92 (1871) [1870]
Bolbitius tener Berk., Outl. Brit. Fung. (London): 183 (1860)
Conocybe albipes Hauskn., Öst. Z. Pilzk. 7: 102 (1998)
Conocybe lactea (J.E. Lange) Métrod, Bull. trimest. Soc. mycol. Fr. 56: 46 (1940)
Galera apala (Fr.) Sacc. [as ’hapala’], Syll. fung. (Abellini) 5: 860 (1887)
Galera sphaerobasis (H. Post ex Fr.) Mussat, in Saccardo, Syll. fung. (Abellini) 15: 147 (1900)
Mycena tenera Gray, Nat. Arr. Brit. Pl. (London) 1: 620 (1821)
Pluteolus apalus (Fr.) Quél., Enchir. fung. (Paris): 105 (1886)
Literatura:
H. Knudsen, J. Vesterholt, Funga Nordica Nordsvamp, Copenhagen, 2008.
Opracowanie: Waldemar Czerniawski