Hygrophorus discoideus
wodnicha tarczowata
Status na Czerwonej Liście – R
Występowanie: VIII-X
Hygrophorus discoideus (Pers.) Fr., Epicr. syst. mycol. (Upsaliae): 323 (1838) [1836-1838]
Kapelusz: 3-6 cm, początkowo wypukły, po dojrzeniu płaski, czasami z wgłębieniem w części centralnej oraz z garbkiem w środku. Na brzegu dość długo podwinięty. Powierzchnia gładka, lepka, po wyschnięciu błyszcząca, brązowożółta, na szczycie wyraźnie ciemniejsza, kasztanowobrązowa.
Hymenofor: blaszki białawe lub jasnoochrowe, czasem z różowym odcieniem, dość grube, rzadkie, różnej długości, przyrośnięte lub lekko zbiegające.
Trzon: 3-6 x 0,6-1 cm, walcowaty, początkowo pełny, po dojrzeniu watowaty lub nawet pusty. Powierzchnia sucha, drobnokosmkowata, u podstawy biało filcowata, u młodych okazów widoczna półprzejrzysta, lepka osłona częściowa, tworząca szybko wysychający i zanikający pierścień. Barwa trzonu bladoochrowożółta, jaśniejsza od kapelusza.
Miąższ: białawy, tylko pod skórką kapelusza brązowawy, po przekrojeniu niezmienny, o smaku łagodnym i bez zapachu.
Wysyp zarodników: biały.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 6-9 x 3-5 μm, szerokoelipsoidalne, gładkie; podstawki 4-zarodnikowe, cystyd brak.
Środowisko: gatunek ten występuje zazwyczaj gromadnie w ściółce lasów iglastych lub mieszanych.
Uwagi: grzyb ten częściej występuje w terenach górskich niż na niżu, rośnie chętnie na glebach wapiennych. W Polsce rzadko notowany.
Literatura:
B. Gumińska, Flora Polska. Grzyby (Mycota), Tom XXVI, Wodnichowate (Hygrophoraceae), Uniwersytet Jagielloński, Instytut Botaniki, Kraków, 1997
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Poland
Opracowanie: Waldemar Czerniawski