Hygrophorus eburneus
wodnicha biała
Występowanie: VII-X
Jadalny
Hygrophorus eburneus (Bull.) Fr., Epicr. syst. mycol. (Upsaliae): 321 (1838) [1836-1838]
Kapelusz: 4-10 cm, początkowo półkulisto sklepiony, po dojrzeniu płasko rozpostarty, często z uwypukleniem w części centralnej. Powierzchnia lepka, dość szybko wysychająca i wówczas błyszcząca, gładka, biała.
Hymenofor: blaszki białe, dość grube, rzadkie, różnej długości, przy trzonie zbiegające, czasem u nasady połączone zmarszczkami międzyblaszkowymi.
Trzon: 4-12 x 0,5-1 cm, walcowaty, czasem u podstawy zwężający się, wewnątrz początkowo pełny, po dojrzeniu gąbczasty lub nawet pusty. Powierzchnia biała, gładka, śluzowata, tylko u szczytu sucha i biało oszroniona.
Miąższ: biały, po przekrojeniu nie zmieniający barwy, miękki, o smaku łagodnym i słabym zapachu.
Wysyp zarodników: biały.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 6-9 x 4-5 μm, elipsoidalne, gładkie. Podstawki 4-zarodnikowe, cystyd brak.
Środowisko: występuje zazwyczaj gromadnie, rzadziej pojedynczo, w lasach liściastych i mieszanych, szczególnie pod bukami.
Uwagi: jest to dość często występujący gatunek, szczególnie pod bukami. Może być mylony z H. piceae, która ma trzon masywniejszy i suchy na powierzchni.
Synonimy:
Gymnopus eburneus (Bull.) Gray, Nat. Arr. Brit. Pl. (London) 1: 610 (1821)
Literatura:
B. Gumińska, Flora Polska. Grzyby (Mycota). Tom XXVI. Wodnichowate (Hygrophoraceae). Uniwersytet Jagielloński, Instytut Botaniki, Kraków 1997
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Poland
Opracowanie: Waldemar Czerniawski