Hygrophorus olivaceoalbus
wodnicha oliwkowobiała
Występowanie: VIII-XI
Jadalny
Hygrophorus olivaceoalbus (Fr.) Fr., Epicr. syst. mycol. (Upsaliae): 324 (1838) [1836-1838]
Kapelusz: 2-6 cm, początkowo wypukły, o brzegu podwiniętym, po dojrzeniu płasko rozpostarty, nawet nieco zapadnięty, często z uwypukleniem na szczycie, na brzegu u młodych okazów podwinięty, u starszych prążkowany, często z zachowanymi resztkami śluzowatej osłony. Powierzchnia gładka, błyszcząca, śluzowata, oliwkowobrązowa, czasem prawie kasztanowooliwkowa, na szczycie ciemniejsza, ku brzegowi jaśniejąca.
Hymenofor: blaszki białe, dość grube, rzadkie, nierównej długości, szeroko przyrośnięte lub zbiegające, na ostrzu czasem nierówne, faliste, zwłaszcza u starszych owocników.
Trzon: 5-10 x 0,5-1,0 cm, walcowaty, wysmukły, u podstawy czasem zwężający się, pełny. Powierzchnia śluzowata prawie na całej długości trzonu, z mniej lub bardziej zaznaczającym się lepkim, wałeczkowatym pierścieniem, tylko w czasie suszy wysychająca, z poprzecznie przebiegającymi, zygzakowatymi prążkowaniami. Kolor oliwkowobrązowy, tylko sam szczyt trzonu biały i delikatnie oszroniony.
Miąższ: biały, po przekrojeniu niezmieniający barwy, pod skórką kapelusza cytrynowożółtawy, miękki, o smaku łagodnym, bez zapachu.
Wysyp zarodników: biały.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 12,5-16 x 7-8,6 μm, gładkie. Podstawki 4-zarodnikowe, cystyd brak.
Środowisko: wyrasta zazwyczaj gromadnie, w lasach głównie świerkowych, wśród mchów, częściej w górach.
Uwagi: gatunek ten jest dość zmienny w kolorze i kształcie.
Literatura:
B. Gumińska, Flora Polska. Grzyby (Mycota). Tom XXVI. Wodnichowate (Hygrophoraceae). Uniwersytet Jagielloński, Instytut Botaniki, Kraków 1997
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Poland
Opracowanie: Waldemar Czerniawski