Laccaria laccata
lakówka pospolita
Występowanie: VI-XI
Jadalny
Laccaria laccata (Scop.) Cooke, Grevillea 12(no. 63): 70 (1884)
Kapelusz: średnicy 1,5-5 cm, o bardzo zmiennym kolorze: brązowoczerwony, żółtobrunatny, ochrowy lub wyblakły. Powierzchnia początkowo gładka, następnie pokryta drobnymi łuseczkami o barwie kapelusza. U dojrzałych okazów szczyt jest lejkowato zapadnięty.
Hymenofor: blaszki zabarwione tak jak kapelusz, dość grube, rzadkie, przy trzonie przyrośnięte, zaokrąglone lub nawet zbiegające.
Trzon: barwy kapelusza, wysmukły, 5-10 x 0,4-0,6 cm, na powierzchni włóknisty, u podstawy pokryty białą grzybnią.
Miąższ: jaśniejszy od kapelusza, niezmienny, o smaku łagodnym i słabym, zapach nieokreślony.
Wysyp zarodników: biały.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 7,5-11,5 x 7-9,5 μm, okrągławe lub szerokoelipsoidalne. Podstawki 4-sterygmowe.
Środowisko: pojawia w rożnych typach lasów, w zaroślach, na brzegach dróg.
Uwagi: pospolity gatunek. Podobna jest Laccaria proxima, która jest większa i posiada elipsoidalne zarodniki.
Synonimy:
Laccaria scotica (Singer) Bon & Haluwyn, Docums Mycol. 11(no. 44): 23 (1981)
Omphalia laccata (Scop.) Quél., Enchir. fung. (Paris): 26 (1886)
Omphalia rosella (Batsch) Gray, Nat. Arr. Brit. Pl. (London) 1: 613 (1821)
Russuliopsis laccata (Scop.) J. Schröt., in Cohn, Krypt.-Fl. Schlesien (Breslau) 3.1(33–40): 622 (1889)
Literatura:
B. Gumińska, W. Wojewoda, 1985, Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL, Warszawa
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Poland
H. Knudsen, J. Vesterholt, Funga Nordica Nordsvamp. Copenhagen 2008
E. Gerhardt, Grzyby – Wielki ilustrowany przewodnik, KDC, 2006
Opracowanie: Waldemar Czerniawski