Lepiota grangei
czubajeczka niebieskozielonawa
Status na Czerwonej Liście – E
Występowanie: IX-XI
Niejadalny
Lepiota grangei (Eyre) Kühner, Bull. mens. Soc. linn. Soc. Bot. Lyon 3: 79 (1934)
Kapelusz: średnicy 1,5-4 cm, początkowo dzwonkowaty, z wiekiem rozpostarty, z szerokim garbkiem, z wyraźnymi pęknięciami. Skórka kapelusza ma odcień zielony lub niebieski.
Hymenofor: blaszki białe, brązowieją po uszkodzeniu, niezbyt szerokie, nieregularne.
Trzon: 2-6 x 0,3-0,6 mm, jedwabiście biały, cylindryczny, bez wyraźnej strefy pierścieniowej. W dolnej części z łuseczkami w kolorze kapelusza.
Miąższ: biały do pomarańczowobrązowego; zapach nieprzyjemny.
Wysyp zarodników: biały.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 8-13 x 3,5-4,5 μm, cylindryczne lub elipsoidalne, wyraźnie ścięte na krawędzi. Cheilocystydy 20-50 x 5-15 μm, maczugowate do wrzecionowatych.
Środowisko: pojawia się w lasach liściastych i iglastych, na ziemi bogatej w substancje organiczne.
Uwagi: gatunek rzadki.
Synonimy:
Hiatula grangei (Eyre) W.G. Sm., Syn. Brit. Basidiomyc.: 27 (1908)
Lepiota grangei (Eyre) J.E. Lange, Fl. Agaric. Danic. 1: 30 (1935)
Lepiota grangei f. brunneo-olivacea Pilát, (1955)
Lepiota grangei (Eyre) J.E. Lange, Fl. Agaric. Danic. 1: 30 (1935) f. grangei
Lepiotula grangei (Eyre) E. Horak, N.Z. Jl Bot. 18(2): 184 (1980)
Schulzeria grangei Eyre, Trans. Br. mycol. Soc. 2(1): 37 (1903) [1902]
Literatura:
H. Knudsen, J. Vesterholt, Funga Nordica Nordsvamp, Copenhagen, 2008.
Opracowanie: Waldemar Czerniawski