Macrolepiota konradii
czubajka gwiaździsta
Występowanie: VIII-X
Jadalny
Macrolepiota konradii (Huijsman ex P.D. Orton) M.M. Moser, in Gams, Kl. Krypt.-Fl., Edn 3 (Stuttgart) 2b/2: 185 (1967)
Kapelusz: średnicy 7-12 cm, stożkowo-dzwonkowaty do rozpostartego, z brodawkowym garbem. Początkowo szarobrązowy, powierzchnia rozrywa się na łuseczki, które są mniejsze w kierunku brzegu. Środek ciemnobrązowy, jednolity, na brzegu gwiaździście popękany.
Hymenofor: blaszki szerokie, wolne, białawe do kremowych, ostrze płatkowate.
Trzon: 10-18 x 0,8-1,6 cm, walcowaty, łatwy do wyłamania, pusty, ponad pierścieniem gładki, pod nim brązowo nakrapiany, marmurkowy. Pierścień lejkowaty, przesuwny.
Miąższ: białawy, przy trzonie może delikatnie czerwienieć. Smak i zapach przyjemne.
Wysyp zarodników: biały do kremowego.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 11-18 x 7,5-12 µm, elipsoidalne.
Środowisko: pojawia się na obrzeżach lasów liściastych, w grubej ściółce, na polanach i w trawiastych lasach sosnowych.
Uwagi: gatunek niezbyt częsty, preferuje gleby wapienne.
Synonim:
Lepiota konradii Huijsman ex P.D. Orton, Trans. Br. mycol. Soc. 43(2): 283 (1960)
Literatura:
P. Škubla, Wielki atlas grzybów, Elipsa 2008
H. Knudsen, J. Vesterholt, Funga Nordica Nordsvamp, Copenhagen, 2008.
Opracowanie: Waldemar Czerniawski