Mycena abramsii
grzybówka wczesna
Występowanie: V
Niejadalny
Mycena abramsii (Murrill) Murrill, Mycologia 8(4): 220 (1916)
Kapelusz: średnicy 1-3 cm, stożkowaty, wypukły z nieznacznym garbkiem; barwa młodych owocników szarobrązowa, wierzchołek ciemniejszy, starsze owocniki są bardziej wyblakłe, beżowo-szare. Brzeg prosty lub nieco odgięty (stare okazy), cienki, prążkowany. Powierzchnia gładka lub słabo matowa.
Hymenofor: blaszki przyrośnięte, w liczbie około 20, dość szerokie, gęste, początkowo białawe, później bladoszare, ostrze jaśniejsze.
Trzon: 4-8×0,15-0,3 cm, zwykle wygięty w dolnej części, rurkowaty, gładki, u szczytu bladoszary, wodnisty, niżej ciemnoszary. Słabo rozszerzona podstawa pokryta białymi, watowatymi włoskami.
Miąższ: cienki, wodnisty, szarawy o łagodnym smaku i słabym zapachu rzodkiewki i chloru.
Wysyp zarodników: biały.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 7,5-10 x 3,5-5,5 μm, elipsoidalne, wydłużone, amyloidalne. Podstawki 2- i 4-zarodnikowe. Cystydy tworzą zwartą warstwę na ostrzu blaszki, butelkowate z wydłużoną, czasem wygięta szyjką.
Środowisko: występuje wiązkami po dwa do kilkunastu owocników na zmurszałym drewnie porośniętym mchami, u podstawy pni żywych drzew, zwłaszcza dębów.
Uwagi: notowany dość rzadko w zbiorowiskach grądowych i w lasach jodłowych.
Synonimy:
Mycena praecox Velen., České Houby 2: 316 (1920)
Literatura:
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Poland
M. Lisiewska, Flora Polska. Grzyby (Mycota). Tom XVII. Grzybówka (Mycena). PWN 1987
Opracowanie: Waldemar Czerniawski