Mycena hiemalis
grzybówka zimowa
Występowanie: IX-XII
Niejadalny
Mycena hiemalis (Osbeck) Quél., Mém. Soc. Émul. Montbéliard, Sér. 2 5: 110 (1872)
Kapelusz: średnicy 0,5-1 cm, stożkowaty, u starszych okazów spłaszczony, ze słabo zaznaczonym garbkiem; barwa beżowa z odcieniem szarym, garbek ciemniejszy, brązowawy. Brzeg nieregularny, falisty, rowkowany aż do garbka, przeświecający, wyblakły. Powierzchnia gładka, niekiedy błyszcząca.
Hymenofor: blaszki przyrośnięte, nieco zbiegające, rzadkie (6-10), stosunkowo szerokie, białe z odcieniem beżowym.
Trzon: 1-2×0,05 cm, nitkowaty, prosty lub zakrzywiony, równogruby, kruchy, białawy, u młodych owocników biało oszroniony, u starszych gładki; podstawa rzadko owłosiona.
Miąższ: bardzo cienki, błonkowaty, białawy, bez zapachu i smaku.
Wysyp zarodników: biały.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 7-9 x 4,5-6 μm, szerokoelipsoidalne, gładkie z dziobkiem, nieamyloidalne. Podstawki 2-zarodnikowe. Cystydy rzadkie, wydłużono-wrzecionowate, cylindryczne, 25-30×7-9 μm.
Środowisko: wystepuje pojedynczo na gałązkach, zmurszałych kłodach i drewnie porośniętym mchami.
Uwagi: gatunek dość często spotykany w zbiorowiskach łęgowych, rzadziej w grądach i buczynach. Może być mylony z M. alba i M. olida.
Synonimy:
Marasmiellus hiemalis (Osbeck) Singer, Lilloa 22: 302 (1951) [1949]
Mycena epiphloea (Fr.) Sacc., Syll. fung. (Abellini) 5: 286 (1887)
Literatura:
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Poland
M. Lisiewska, Flora Polska. Grzyby (Mycota). Tom XVII. Grzybówka (Mycena). PWN 1987
Opracowanie: Waldemar Czerniawski