grzybówka białoostrzowa

Występowanie: XI
Niejadalny

Mycena pseudopicta (J.E. Lange) Kühner, Encyclop. Mycol. 10: 363 (1938)

Kapelusz: średnicy 1-1,5 cm, wypukły, z wiekiem spłaszczony, z garbkiem na szczycie; szary lub szarobrązowy. Brzeg równy, nieco odgięty, wyraźnie ciemno prążkowany. Powierzchnia nieco błyszcząca (na sucho).

Hymenofor: blaszki zbiegające, rzadkie, szerokie, szare, o bledszym ostrzu.

Trzon: 1,5-2(-6)x0,1-0,15 cm, prosty, rurkowaty, szary, jaśniejszy od kapelusza; podstawa słabo owłosiona.

Miąższ: cienki, szary, bez woni i smaku.

Wysyp zarodników: biały.

Budowa mikroskopowa: zarodniki 9-13×5-6,5 μm, elipsoidalne. Podstawki 2-zarodnikowe. Cystydy nieregularnie maczugowate, z gęsto rozgałęzionymi wyrostkami na szczycie, 35-45×9-16 μm.

Środowisko: rośnie pojedynczo wśród traw w sąsiedztwie Cratageus i Pinus.

Uwagi: gatunek rzadko notowany. Owocniki ze zdjęć znalezione zostały na murawach kserotermicznych, na wapiennym wzgórzu w okolicach Olsztyna pod Częstochową. W pobliżu rosły również w dużej ilości jałowce pospolite (Juniperus communis). Prawdopododobnie M. pseudopicta związana jest z glebami wapiennymi. Znana jest forma tego gatunku posiadająca podstawki 4-zarodnikowe.

Synonimy:
Omphalia pseudopicta J.E. Lange, Dansk bot. Ark. 5(no. 5): 15 (1930)

Literatura:
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Poland
M. Lisiewska, Flora Polska. Grzyby (Mycota). Tom XVII. Grzybówka (Mycena). PWN 1987
Link do dyskusji na forum

Opracowanie: Waldemar Czerniawski, Anna Hreczka