Pluteus podospileus
drobnołuszczak fioletowoczarniawy
Występowanie: VII-X
Niejadalny
Pluteus podospileus Sacc. & Cub., Syll. fung. (Abellini) 5: 672 (1887)
Kapelusz: średnicy 1-3 cm, początkowo stożkowaty, z wiekiem rozpościerający się płasko, nieraz z niskim garbkiem, ciemnobrązowy, na szczycie nawet czarniawy, przy brzegu jaśniejszy, o powierzchni aksamitno-ziarnistej, matowy, niekiedy żyłkowany, czasem bruzdowany do połowy promienia.
Hymenofor: blaszki wolne, wybrzuszone do 0,4 cm, jasnoróżowe, dojrzałe różowobrązowe; ostrza delikatnie ząbkowane, tej samej barwy.
Trzon: 1,8-4 x 0,1-1,2 cm, równogruby, ale u podstawy trochę bulwiasto zgrubiały, biały do kremowego, wewnątrz włókienkowaty, pełny, na starość rurkowaty.
Miąższ: biały, o nieokreślonym, słabym zapachu i łagodnym smaku.
Wysyp zarodników: łosioworóżowy.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 5,5-7,5(-8) x (4-)4,5-6 μm, kulistawe. Cheilocystydy liczne, 30-75 x 12-27 μm, maczugowate do gruszkowatych, bezbarwne (rzadziej z brązowym pigmentem). Pleurocystydy w niewielkiej ilości, maczugowate, wąskoworkowate, 30-60 x 15-23 μm, bezbarwne. Skórka kapelusza typu ziarnisto-włoskowatego, zbudowana ze strzępek o elementach szczytowych z brązowym pigmentem, kulistawych na trzoneczkach, maczugowatych i wrzecionowatych. W skórce trzonu występują brązowo zabarwione kaulocystydy.
Środowisko: pojawia się pojedynczo lub gromadnie w wilgotnych lasach i zaroślach.
Synonimy:
Pluteus minutissimus Maire, Publ. Inst. Bot. Barcelona 3(no. 4): 94 (1937)
Pluteus seticeps (G.F. Atk.) Singer, Lloydia 21(4): 272 (1959)
Literatura:
A. Skirgiełło, Flora Polska. Grzyby. Tom XXVII. Łuskowcowate (Pluteaceae). Wyd. Inst. Botaniki PAN. Kraków 1999
H. Knudsen, J. Vesterholt , Funga Nordica Nordsvamp. Copenhagen 2008
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Poland
Opracowanie: Waldemar Czerniawski