Stropharia rugosoannulata
pierścieniak uprawny
Występowanie: V-X
Jadalny
Stropharia rugosoannulata Farl. ex Murrill, Mycologia 14(3): 139 (1922)
Kapelusz: średnicy 5-15(20) cm, szarobrązowy do czerwonorązowego, z wiekiem jasniejszy. Skórka sucha, tylko podczas wilgotnej pogodny lepka, czasami łuskowato-poletkowato spękana. Początkowo szeroko dzwonkowaty, później rozpostarty.
Hymenofor: blaszki gęste, długo fioletowawe, szeroko przyrośnięte, ostrza białe.
Trzon: 5-15 x 1,5-3,0 cm, blady, z charakterystycznie grubo ząbkowanym pierścieniem, gruby, gładki lub włóknisty, często zgrubiały przy podstawie.
Miąższ: biały, zapach i smak przyjemne, nieco rzodkiewkowe.
Wysyp zarodników: czarnofioletowy.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 10-14 x 6,5-8 μm, elipsoidalne, gładkie. Chryzocystydy obecne.
Środowisko: pojawia się w parkach, ogrodach, na pasach zieleni, nawożonych glebach, trocinach.
Uwagi: gatunek ten był dawniej często uprawiany. Niedostatecznie podgrzany może powodować zaburzenia trawienne. W ciągu ostatnich lat coraz bardziej rozpowszechniony. Gatunkiem podobnym jest pierścieniak okazały (Stropharia hornemannii), spotykany tylko w lasach, na rozkładającym się drewnie drzew liściastych i iglastych, częściej w górach.
Synonimy:
Geophila rugosoannulata (Farl. ex Murrill) Kühner & Romagn., Fl. Analyt. Champ. Supér. (Paris): 336 (1953)
Naematoloma ferrei (Bres.) Singer, Lilloa 22: 503 (1951) [1949]
Naematoloma rugosoannulatum (Farl. ex Murrill) S. Ito, Mycol. Fl. Japan 2(5): 337 (1959)
Psilocybe rugosoannulata (Farl. ex Murrill) Noordel., Persoonia 16(1): 129 (1995)
Stropharia bulbosa f. lutea (Hongo) Hongo, (1965)
Stropharia ferrii Bres., Stud. Trent., Classe II, Sci. Nat. Econ. 7(1): 4 (1926)
Literatura:
E. Gerhardt, Grzyby – Wielki ilustrowany przewodnik, KDC, 2006
H. Knudsen, J. Vesterholt, Funga Nordica Nordsvamp, Copenhagen, 2008
Opracowanie: Waldemar Czerniawski