Xeromphalina picta
pępowniczka złotobrzega
Występowanie: V-X
Niejadalny
Xeromphalina picta (Fr.) A.H. Sm., Pap. Mich. Acad. Sci. 38: 76 (1953)
Kapelusz: szerokości 0.3-0.7 cm i wysokości 0.2-0.5, cylindryczny, kształt nie zmienia się z wiekiem; zazwyczaj z wgłębieniem na środku, prążkowany. Szary lub fioletowoszary do ciemnobrązowego w rowkach. Na brzegu jaśniejszy.
Hymenofor: blaszki 18-24 dochodzą do trzonu, szersze niż dłuższe, poziome do zbiegających, jasnoszare.
Trzon: 2-3.8 x 0.1-0.3 cm, prosty lub nieco zakrzywiony, nagi, żółtobrązowy, brązowy lub czarny, w dolnej części ciemniejszy, chrząstkowaty.
Miąższ: cienki, bez wyraźnego smaku i zapachu.
Wysyp zarodników: biały.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 6.5-11 x 4-5 μm, gładkie, pestkowate, amyloidalne. Podstawki 2- lub 4-zarodnikowe. Cystydy 13-24 x 9-16 μm, gruszkowate, okrągławe, elipsoidalne i rzadziej maczugowate, pokryte naroślami.
Środowisko: pojawia się pojedynczo lub małymi grupkami na wielu podłożach – na ziemi lub rozkładających się resztkach gałęzi i pni. Wyrasta zarówno w lasach liściastych jak i iglastych.
Uwagi: jest to bardzo rzadki gatunek. Dawniej zaliczany był do rodzaju Mycena.
Synonimy:
Mycena picta (Fr.) Harmaja, Karstenia 19: 52 (1979)
Omphalia picta (Fr.) Gillet, Hyménomycètes (Alençon): 299 (1876) [1878]
Omphalina picta (Fr.) Quél., Enchir. fung. (Paris): 45 (1886)
Literatura:
www.mycena.no
Opracowanie: Waldemar Czerniawski