Hygrophorus pudorinus
wodnicha pomarańczowa
Status na Czerwonej Liście – R
Występowanie: VIII-XI
Niejadalny
Hygrophorus pudorinus (Fr.) Fr., Anteckn. Sver. Ätl. Svamp.: 46 (1836)
Kapelusz: 6-15 cm, początkowo półkulisto sklepiony, po dojrzeniu szeroko rozpostarty, często na szczycie uwypuklony, na brzegu u młodych okazów podwinięty, u starych czasem karbowany lub powyginany. powierzchnia lepka, w czasie suchej pogody wysychająca, gładka, błyszcząca, różowopomarańczowa, na szczycie zazwyczaj ciemniejsza, ku brzegowi blednąca do prawie białej.
Hymenofor: blaszki u młodych okazów białawe, u starszych z łososioróżowym odcieniem, grube, rzadkie, różnej długości, u starych okazów połączone żyłkami, przy trzonie szeroko przyrośnięte lub lekko zbiegające.
Trzon: 6-12 x 1-3 cm, walcowaty lub w dolnej części buławkowato rozszerzony, czasem lekko wygięty, wewnątrz pełny. Powierzchnia włóknista, lekko lepka, u szczytu sucha i drobno oszroniona, różowopomarańczowa, u podstawy z domieszką żółtawego.
Miąższ: w trzonie białawy, w kapeluszu łososioworóżowy, pod skórką kapelusza pomarańczowy, po przekrojeniu niezmieniający barwy, dość zwarty, o smaku łagodnym (nieco żywicznym) i zapachu słodkawym.
Wysyp zarodników: biały.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 8-10 x 5-6 μm, gładkie. Podstawki 2- i 4-zarodnikowe, cystyd brak.
Środowisko: wyrasta zazwyczaj gromadnie, w lasach iglastych lub mieszanych, szczególnie pod jodłami i bukami, częściej w górach, na glebach wapiennych.
Uwagi: gatunek ten może być mylony z H. poetarum.
Literatura:
B. Gumińska, Flora Polska. Grzyby (Mycota). Tom XXVI. Wodnichowate (Hygrophoraceae). Uniwersytet Jagielloński, Instytut Botaniki, Kraków 1997
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Poland
W. Wojewoda, M. Ławrynowicz, Czerwona lista grzybów wielkoowocnikowych w Polsce. Red list of macrofungi in Poland, 2006.
Opracowanie: Waldemar Czerniawski