Volvariella caesiotincta
pochwiak błękitnawy
Występowanie: VII-VIII
Niejadalny
Volvariella caesiotincta P.D. Orton, Bull. mens. Soc. linn. Lyon 43: 319 (1974)
Kapelusz: średnicy 3-6(-10) cm, początkowo wypukły, z wiekiem rozpostarty poziomo z małym wzgórkiem w części środkowej, jasny, szarobrązowy z odcieniem oliwkowym, na szczycie ciemniejszy i tam filcowato, gęsto owłosiony, z rysującymi się przy brzegu przylegającymi i promieniście biegnącymi włókienkami, suchy.
Hymenofor: blaszki gęste, do 1 cm szerokości, wybrzuszone, białe, później mięsnoróżowe, o ostrzu kosmkowatym.
Trzon: 3-10 x 0,3-0,7 cm, równogruby, jedynie u podstawy maczugowato rozszerzony do 2 cm, biały lub z kremowym odcieniem, świeży i młody delikatnie omszony, później gładki; pełny. Pochwa workowata, wysoka (do 3 cm), pękająca na 3-5 płatków, po obu stronach barwy szarooliwkowej.
Miąższ: biały, o smaku dość mocnym, nieprzyjemnie ściągającym, zapachem przypominający Geranium.
Wysyp zarodników: łososioworóżowy.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 5,5-7,5 x 3-5 μm, elipsoidalne do jajowato wydłużonych. Cheilocystydy 40-120 x 15-32 μm, wrzecionowate do butelkowatych, przeważnie z palczasto-wydłużonym (do 20 μm) i niekiedy rozdwojonym szczytem. Pleurocystydy nieliczne, 40-90 x 10-35 μm, maczugowate do workowatych. Strzępki ze skórki kapelusza septowane, złożone z długich (do 200 μm) i zawierających żółty pigment elementów.
Środowisko: pochwiak ten pojawia się pojedynczo lub w grupach na pniakach lub kłodach drzew liściastych.
Uwagi: charakterystycznymi cechami tego gatunku są szaroolowkowe (niekiedy z błękitnym odcieniem) barwy kapelusza, miąższ o zapachu Geranium oraz cheilocystydy z wydłużonymi szczytami.
Literatura:
A. Skirgiełło, Flora Polska. Grzyby. Tom XXVII. Łuskowcowate (Pluteaceae). Wyd. Inst. Botaniki PAN. Kraków 1999
H. Knudsen, J. Vesterholt, Funga Nordica Nordsvamp. Copenhagen 2008
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Pol
Opracowanie: Waldemar Czerniawski