Amanita porphyria
muchomor porfirowy
Występowanie: VII-X
Trujący
Amanita porphyria Alb. & Schwein., Consp. fung. (Leipzig): 142 (1805)
Kapelusz: średnicy 5-10 cm, brązowoszary z odcieniem fioletowobrązowawym, na brzegu gładki lub słabo prążkowany. Powierzchnia sucha, pokryta nielicznymi, nieregularnie rozmieszczonymi, ciemniejszymi łatkami.
Hymenofor: blaszki białawe, gęsto ustawione, nierównej długości, przy trzonie wolne.
Trzon: początkowo biały, potem szary lub brązowoszary z fioletowawym odcieniem, u nasady bulwiasto zgrubiały, 6-9 x 0,5-1 cm. Pierścień zwisający, gładki, bez prążków. Pochwa czasem dobrze rozwinięta, porozrywana i odstająca od trzonu, czasem krótka, zwykle ciemniejsza niż trzon.
Miąższ: biały, kruchy, o smaku rzodkiewki i niemiłym zapachu surowych ziemniaków.
Wysyp zarodników: biały.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 8-10 μm, kuliste.
Środowisko: pojawia się najczęściej w lasach sosnowych, na glebach piaszczystych.
Uwagi: gatunek ten jest pospolity.
Synonimy:
Amanita recutita (Fr.) Gillet, Hyménomycètes (Alençon): 42 (1874) [1878]
Amanitina porphyria (Alb. & Schwein.) E.-J. Gilbert, in Bresadola, Iconogr. Mycol. 27(Suppl. 1): 78 (1941)
Literatura:
B. Gumińska, W. Wojewoda, 1985, Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL, Warszawa
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Poland
H. Knudsen, J. Vesterholt, Funga Nordica Nordsvamp. Copenhagen 2008
Opracowanie: Waldemar Czerniawski