Cystoderma carcharias
ziarnówka blada
Występowanie: IX-XI
Niejadalny
Cystoderma carcharias (Pers.) Fayod, Annls Sci. Nat., Bot., sér. 7 9: 351 (1889)
Kapelusz: średnicy 2-5 cm, bladoochrowy lub rożowawy (na szczycie ciemniejszy), na powierzchni suchy, pokryty drobnymi ziarenkami. Szczyt kapelusza uwypuklony, na brzegu często widoczne resztki osłony.
Hymenofor: blaszki białe, gęste, wąskie, przyrośnięte lub wykrojone ząbkiem.
Trzon: 2,5-6 x 0,3-0,6 cm, barwy kapelusza, od podstawy do pierścienia pokryty drobnymi gruzełkami, u szczytu gładki. Pierścień trwały, w kształcie kołnierzyka.
Miąższ: białawy, niezmienny, smak łagodny, zapach intensywny, niemiły.
Wysyp zarodników: biały.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 4-5,5 x 3-4 μm, kuliste, gładkie, amyloidalne.
Środowisko: wyrasta w lasach iglastych i mieszanych.
Uwagi: gatunek częsty. Charakterystyczny z powodu nieprzyjemnego zapachu.
Synonimy:
Agaricus carcharias Pers., Tent. disp. meth. fung. (Lipsiae): 19 (1797)
Lepiota carcharias (Pers.) P. Karst., Bidr. Känn. Finl. Nat. Folk 32: 14 (1879)
Literatura:
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Poland
B. Gumińska, W. Wojewoda, 1985, Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL, Warszawa
P. Škubla, Wielki atlas grzybów, Elipsa 2008
E. Gerhardt, Grzyby – Wielki ilustrowany przewodnik, KDC, 2006
Opracowanie: Waldemar Czerniawski