Conocybe subpubescens
stożkówka drobnoowłosiona
Występowanie: IV-XI
Niejadalny
Conocybe subpubescens P.D. Orton, Trans. Br. mycol. Soc. 43(2): 195 (1960)
Kapelusz: średnicy 0,7-3 cm, półkulisty do nisko wypukłego lub w kształcie dzwonu, drobno omszony, żółtobrązowy, w kolorze miodu; hygrofaniczny, prążkowany niemal do centrum.
Hymenofor: blaszki bardzo gęste.
Trzon: 1,7-9,5 x 0,15-0,3 mm, cylindryczny, przy podstawie rozszerzony do 5 mm; jasnożółty do pomarańczowożółtego, brązowieje przy podstawie.
Wysyp zarodników: żółty lub ochrowy.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 10-15 x 5,5-8,5 μm, elipsoidalne, czasami lekko spłaszczone, z porą rostkową do 1,5 μm, rdzawobrązowe lub czerwonobrązowe w KOH. Cheilocystydy z główką do 2-5,5 μm szerokości.
Środowisko: pojawia się na ziemi, pośród liści i igieł, w lasach, rzadziej na rozkładającym się drewnie lub oborniku.
Uwagi: gatunek częsty.
Literatura:
H. Knudsen, J. Vesterholt, Funga Nordica Nordsvamp, Copenhagen, 2008.
Opracowanie: Waldemar Czerniawski