Pholiota astragalina
łuskwiak szafranowoczerwony
Występowanie: IX-XI
Niejadalny
Pholiota astragalina (Fr.) Singer, Lilloa 22: 516 (1951) [1949]
Kapelusz: średnicy 2-7 cm, początkowo półkulisty, z wiekiem łukowaty do płaskiego, w końcu pofalowany z płytko wklęsłym środkiem. Powierzchnia gładka, podczas dużej wilgotności śliska, pomarańczowoczerwona, czasem z różowym odcieniem, przy brzegu jaśniejsza do szafranowożółtej. Brzeg gładki, ostry, w młodości z białokremowymi resztkami osłony.
Hymenofor: blaszki wąskie, przyrośnięte ząbkiem, kremowe, później ochrowożółte do czerwonobrązowych, po przyciśnięciu i w okresie starości czernieją.
Trzon: 5-9 x 0,5-1,0 cm, walcowaty, początkowo pełny, z wiekiem pusty, twardy, sprężysty, nad strefą pierścieniową gładki, jasnożółty do pomarańczowego. Pod strefą pierścieniową kremowy, i włóknisto-łuskowaty, przy podstawie pomarańczowobrązowy.
Miąższ: pomarańczowobrązowy gdy wilgotny, szafranowobrązowy podczas suszy. Po przecięciu czernieje, smak gorzki.
Wysyp zarodników: rdzawobrązowy.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 5,5-8 x 3,5-4,5 μm, elipsoidalno-jajowate i nieznacznie fasolkowate. Cheilocystydy wąskocylindryczne. Chryzocystydy maczugowate, liczne.
Środowisko: pojawia się w górskich lasach na mocno rozłożonym drewnie drzew iglastych.
Uwagi: gatunek ten można pomylić z rosnącą na drewnie drzew liściastych łysiczką ceglastą (Hypholoma sublateritium).
Synonimy:
Agaricus astragalinus Fr., Syst. mycol. (Lundae) 1: 251 (1821)
Dryophila astragalina (Fr.) Quél., Enchir. fung. (Paris): 71 (1886)
Flammula astragalina (Fr.) P. Kumm., Führ. Pilzk. (Zerbst): 82 (1871)
Flammula astragalina var. perelegans P. Karst., Acta Soc. Fauna Flora fenn. 27(no. 4): 12 (1905) [1905-1906]
Gymnopilus astragalinus (Fr.) S. Imai, J. Coll. agric., Hokkaido Imp. Univ. 43: 234 (1938)
Pholiotina astragalina (Fr.) Singer, Lilloa 22: 516 (1951) [1949]
Literatura:
P. Škubla, Wielki atlas grzybów, Elipsa, 2008
H. Knudsen, J. Vesterholt, Funga Nordica Nordsvamp, Copenhagen, 2008
Opracowanie: Waldemar Czerniawski