Hohenbuehelia pinacearum
Występowanie: III-XI
Niejadalny
Hohenbuehelia pinacearum Thorn, Mycotaxon 25(1): 38 (1986)
Kapelusz: średnicy 0,4-1,0 cm, widziany z góry – okrągławy, nerkowaty lub wachlarzowaty, z boku – wypukły z podwiniętą krawędzią; nieprążkowany, czarny do niebieskoczarnego. Powierzchnia wilgotna, gładka lub w kierunku krawędzi delikatnie oprószona drobnymi kłaczkami.
Hymenofor: blaszki rzadkie, wąskie, początkowo oliwkowe, z wiekiem szarobrązowe do czarnych.
Trzon: brak.
Miąższ: cienki, jasnobrązowy, z warstwą galaretowatą w kolorze czarnym.
Wysyp zarodników: biały.
Budowa mikroskopowa: zarodniki 6-10(-11) x (2.5-)3(-5,5) μm, elipsoidalne do fasolkowatych. Podstawki 4-zarodnikowe (rzadziej 2). Cheilocystydy butelkowate do maczugowatych z wyrostkami (1-4), o rozszerzonych wierzchołkach 5-8 x 2-3 μm. Metuloidy 27-60 x 6-11 μm, maczugowate do butelkowatych z zaostrzonym wierzchołkiem, z grubą „czapką” z kryształków, o ścianach <2 μm. Galaretowata warstwa 0,25-0,5 mm grubości.
Środowisko: wyrasta w małych grupkach na korze drzew iglastych (sosny, świerka lub jodły), na opadłych gałęziach i pniach.
Uwagi: gatunek bardzo rzadki.
Synonimy:
brak
Literatura:
H. Knudsen, J. Vesterholt, Funga Nordica Nordsvamp, Copenhagen, 2008
Opracowanie: Waldemar Czerniawski