Systematyka » Picture tag: hygrocybe-conica

Mycena vitilis

grzybówka elastyczna

Występowanie: VII-XI
Niejadalny

Mycena vitilis (Fr.) Quél., Mém. Soc. Émul. Montbéliard, Sér. 2 5: 106 (1872)

Kapelusz: średnicy 0,5-2 cm, wysokości 0,5-1 cm, dzwonkowaty, u starszych okazów spłaszczony z wyraźnym garbkiem; barwa szarobeżowa, garbek ciemniejszy, szarobrązowy. Brzeg równy, prążkowany, lub płytko rowkowany. Powierzchnia zwykle matowa, jedynie garbek bywa błyszczący.

Hymenofor: blaszki zatokowato wycięte, dość gęste, w liczbie 20-25, wąskie, elastyczne, bladobeżowe.

Trzon: 6-12×0,1-0,15 cm, bardzo elastyczny, o chrząstkowatej konsystencji; rurkowaty, prosty lecz u podstawy zwykle wygięty, gładki, matowy, u szczytu bladoszary, ku dołowi ciemniejący, brązowoszary. Podstawa nieco rozszerzona i rozpłaszczona, pokryta gęstymi, poskręcanymi, bladoszarymi włoskami.

Miąższ: cienki, przezroczysty, chrząstkowaty, szarawy, bez specjalnego smaku i zapachu.

Wysyp zarodników: biały.

Budowa mikroskopowa: zarodniki 8-11 x 5-6 μm, elipsoidalne, jajowate z dziobkiem, amyloidalne. Podstawki 4-zarodnikowe. Cystydy liczne 30-45 x 8-15 μm, wrzecionowato-butelkowate o wierzchołkach krótkich, palczastych, często powyginanych, pojedynczych lub rozdwojonych.

Środowisko: wyrasta zwykle na próchniejących w warstwie ściółki gałązkach drzew liściastych. Gatunek pospolity szczególnie w grądach i łęgach, notowany również w buczynach i olsach.

Uwagi: M. vitilis może byc mylona z M. polygramma.

Synonimy:
Mycena amsegetes (Fr.) Sacc., Syll. fung. (Abellini) 5: 285 (1887)

Literatura:
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Poland
M. Lisiewska, Flora Polska. Grzyby (Mycota). Tom XVII. Grzybówka (Mycena). PWN 1987

Link do dyskusji na forum

Opracowanie: Waldemar Czerniawski

Systematyka » Picture tag: hygrocybe-conica

Mycena aetites

grzybówka trawiasta

Występowanie: V, IX-XI
Niejadalny

Mycena aetites (Fr.) Quél., Mém. Soc. Émul. Montbéliard, Sér. 2 5: 242 (1872)

Kapelusz: średnicy 1-3 cm, wysokości 1-1,5 cm, stożkowaty, ze słabo zaznaczonym garbkiem, beżowoszary, garbek ciemniejszy, szarobrązowy. Brzeg prosty, niekiedy ząbkowany, wyraźnie rowkowany do 2/3 wysokości kapelusza. Powierzchnia matowa.

Hymenofor: blaszki zatokowato wycięte, dość rzadkie, wąskie, elastyczne, blado beżowe.

Trzon: 3-6×0,2-0,4 cm, rurkowaty, u szczytu blado beżowy, niżej beżowoszary, cały delikatnie oszroniony. Podstawa trzonu nieco rozszerzona, pokryta poskręcanymi, watowatymi kremowymi włoskami.

Miąższ: cienki (grubszy jedynie w garbku kapelusza), dość kruchy, szarawy, o łagodnym smaku i ostrym, piwnicznym zapachu.

Wysyp zarodników: biały.

Budowa mikroskopowa: zarodniki 9-12 x 4-6 μm, elipsoidaln0-cylindryczne z dziobkiem i ziarnistą zawartością, amyloidalne. Podstawki 2- i 4-zarodnikowe. Cystydy liczne, zmienne w kształcie, najczęściej butelkowate lub butelkowato-wrzecionowate, 30-40 x 9-15 μm.

Środowisko: wyrasta pojedynczo lub po 2-3 owocniki w ściółce, wśród traw.

Uwagi: gatunkiem podobnym jest Mycena abramsii, która jednak wyrasta na drewnie i ma charakterystyczne cheilocystydy.

Synonimy:
Mycena cinerea Massee & Crossl., Naturalist, Hull 28: 1 (1902)
Mycena consimilis (Cooke) Sacc., Syll. fung. (Abellini) 9: 35 (1891)
Mycena umbellifera (Schaeff.) Quél., Mém. Soc. Émul. Montbéliard, Sér. 2 5: 242 (1872)

Literatura:
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Poland
M. Lisiewska, Flora Polska. Grzyby (Mycota). Tom XVII. Grzybówka (Mycena). PWN 1987

Link do dyskusji na forum

Opracowanie: Waldemar Czerniawski

Systematyka » Picture tag: hygrocybe-conica

Phloeomana speirea

grzybówka cienkotrzonowa

Występowanie: V-XI
Niejadalny

Phloeomana speirea (Fr.) Redhead, Index Fungorum 15: 2 (2013

Kapelusz: średnicy 0,3-0,7(1) cm, wypukły lub spłaszczony, środek nieco wklęsły z garbkiem; beżowoszary niekiedy z odcieniem żółtawym. Brzeg prosty, równy, cienki, wyraźnie prążkowany; prążki ciemniejsze, szare, dochodzą do garbka. Powierzchnia skórki matowa, naga.

Hymenofor: blaszki zbiegające, dość szerokie, rzadkie, w liczbie 9-12, rozwidlone, dość elastyczne, szarobiałe.

Trzon: 2-5×0,1 cm, nitkowaty, prosty, gładki, elastyczny, szarobiały; podstawa nieznacznie rozszerzona, szara, pokryta rzadkimi, białymi włoskami.

Miąższ: bardzo cienki, wodnisty, bez woni i smaku.

Wysyp zarodników: biały.

Budowa mikroskopowa: zarodniki 7,5-10×4-6 μm, jajowato-pestkowate, nieamyloidalne. Podstawki 2- lub 4-zarodnikowe. Cystydy 25-35×5-8 μm, cylindryczne, nieregularne, liczne.

Środowisko: wyrasta pojedynczo na zmurszałych gałązkach najczęściej olszy, wiązu i jesionu. Znajdowana najczęściej w miejscach mokrych, zacienionych, najczęściej w zbiorowiskach łęgowych, olsach i olszynce karpackiej, rzadziej w grądach.

Synonimy:
Mycena speirea (Fr.) Gillet, Hyménomycètes (Alençon): 428 (1876) [1878]
Omphalia speirea (Fr.) Quél. [as ’speireus’], Mém. Soc. Émul. Montbéliard, Sér. 2 5: 240 (1872)
Hemimycena speirea (Fr.) Singer, Revue Mycol., Paris 3(6): 195 (1938)

Literatura:
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Poland
M. Lisiewska, Flora Polska. Grzyby (Mycota). Tom XVII. Grzybówka (Mycena). PWN 1987

Link do dyskusji na forum

Opracowanie: Waldemar Czerniawski