Pluteus cinereofuscus
drobnołuszczak szarobrązowy
Występowanie: V-X
Niejadalny
Pluteus cinereofuscus J.E. Lange, Dansk bot. Ark. 2(no. 7): 9 (1917)
Kapelusz: średnicy 1,5-5 cm, półkulisty lub nieco stożkowaty, z wiekiem rozpościerający się do płaskiego, niekiedy z szerokim i niewielkim garbkiem, cały brązowawy, oliwkowobrązowy lub oliwkowoszary, lecz z upływem czasu zabarwiony mniej intensywnie i mniej brązowo, gładki, higrofaniczny, w centralnej części trochę zmarszczony.
Hymenofor: blaszki dość gęste, wybrzuszone do 0,6 cm, białe, z wiekiem różowe do różowobrązowawych.
Trzon: 4-6 x 0,2-0,5 cm, cylindryczny, rozszerzający się ku podstawie, biały, u dołu czasem szarawy, pełny do rurkowatego.
Miąższ: szarawy, bielejący w miarę wysychania, o smaku i zapachu niemiłym, ziemistym.
Wysyp zarodników: różowy do brązoworóżowego.
Budowa mikroskopowa: zarodniki (6,5-)7-9(-10,5) x (5-)5,5-7(-7,5) μm, szerokoelipsoidalne do kulistawych. Cheilocystydy liczne, 30-70 x 10-23 μm, wąskomaczugowate do workowatych, mogą zawierać brązowy pigment. Pleurocystydy raczej liczne, o szerokich szczytach, cylindryczne, maczugowate a nawet butelkowate, bezbarwne. Skórka kapelusza typu palisadowego, a szczytowe elementy strzępek gruszkowate do kulistawych, 30-80 x 16-40 μm, mogą zawierać brązowy pigment.
Środowisko: najczęściej pojawia pojedynczo lub po kilka w lasach liściastych, na martwym drewnie lub na ziemi.
Uwagi: gatunek ten charakteryzuje się barwą brązowawą z dużą domieszką oliwkowej, a także oliwkowoszarą. Gatunkiem podobnym jest P. pallescens.
Syninimy:
Pluteus olivaceus P.D. Orton, Trans. Br. mycol. Soc. 43(2): 359 (1960)
Literatura:
A. Skirgiełło, Flora Polska. Grzyby. Tom XXVII. Łuskowcowate (Pluteaceae). Wyd. Inst. Botaniki PAN. Kraków 1999
H. Knudsen, J. Vesterholt , Funga Nordica Nordsvamp. Copenhagen 2008
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Pol
Opracowanie: Waldemar Czerniawski