maślak wejmutkowy

Status na Czerwonej Liście – R
Występowanie: VI-X
Jadalny

Suillus placidus (Bonord.) Singer, Farlowia 2: 42 (1945)

Kapelusz: średnicy 3-13 cm, mięsisty, początkowo wypukły, z wiekiem spłaszczony, białożółtawy, z wiekiem jasnocytrynowy, na koniec żółtobrązowy, lepki, od dotknięcia powoli nabiera jasnofioletowej barwy. Skórkę można łatwo oderwać.

Hymenofor: rurki białawe, stopniowo stają się cytrynowożółtawe do oliwkowych, krótkie, szeroko przyrośnięte lub nieznacznie zbiegające. Pory białawe, z wiekiem cytrynowożółte do oliwkowych, drobne, nieregularne, pokryte ziarenkami, które brązowieją z wiekiem.

Trzon: równogruby, wysmukły, do 16 cm długości, zwykle dłuższy niż średnica kapelusza, początkowo zupełnie biały, na całej długości pokryty gruczołkami w kolorze białym, które stopniowo stają się czerwonawe, fioletowe i czarne.

Miąższ: białawy, nad rurkami w trzonie cytrynowożółtawy.

Wysyp zarodników: płowożółty.

Budowa mikroskopowa: zarodniki 7-10 x 3-4 µm, elipsoidalno-wrzecionowate.

Środowisko: pojawia się zawsze w obecności sosny wejmutki (Pinus strobus).

Uwagi: jadalny, niezbyt częsty.

Synonimy:
Boletus fusipes Heufl.
Boletus placidus Bonord., Beitr. Mykol. 19: 204 (1861)
Gyrodon fusipes (Heufl.) Fr.
Gyrodon placidus (Bonord.) Fr., Hymenomyc. eur. (Upsaliae): 518 (1874)
Ixocomus fusipes Quél.
Ixocomus placidus (Bonord.) E.-J. Gilbert, Les Livres du Mycologue Tome I-IV, Tom. III: Les Bolets: 134 (1931)
Uloporus placidus (Bonord.) Quél., (1886)
Viscipellis fusipes (Heufl.) Quél., Enchir. fung. (Paris): 156 (1886)

Literatura:
B. Gumińska, W. Wojewoda, 1985, Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL, Warszawa
W. Wojewoda (red.), Checklist of Polish Larger Basidiomycetes – Vol. 7 (2003) – Biodiversity of Poland
A. Skirgiełło, Flora Polska. Grzyby (Mycota). Tom I. Borowikowate (Boletales). PWN. Warszawa, 1960.

Link do dyskusji na forum

Opracowanie: Waldemar Czerniawski